Τι μελετά τα δημόσια οικονομικά;

Τα δημόσια οικονομικά μελετούν το ρόλο της κυβέρνησης σε μια οικονομία. Αξιολογεί τις δημόσιες δαπάνες και τα έσοδα και την προσαρμογή ενός ή του άλλου δημόσιου φορέα για την επίτευξη επιθυμητών αποτελεσμάτων, αποφεύγοντας παράλληλα ανεπιθύμητα.

Ιστορία

Τα δημόσια οικονομικά σε κάποια μορφή μπορεί να ειπωθεί ότι είναι τόσο παλιά όσο ο ίδιος ο πολιτισμός. Όταν ο ανθρώπινος πληθυσμός άρχισε να αναπτύσσεται στη διάρκεια της τότε Μεσαίας Εποχής του Πέτρου, δημιουργήθηκε η ανάγκη να οργανωθούν οι άνθρωποι σε ομάδες και να έχουν όργανα διοίκησης. Τα ρυθμιστικά όργανα, από την άλλη πλευρά, χρειάζονταν πόρους για την εκπλήρωση των καθηκόντων που τους ανατίθενται, όπως η εξασφάλιση της δικαιοσύνης και της δικαιοσύνης. Ως εκ τούτου, οι τρόποι χρηματοδότησης των κυβερνήσεων δημιουργήθηκαν και το μεγαλύτερο ήταν μέσω της φορολογίας. Με την πάροδο του χρόνου οι ομάδες αυτές εξελίχθηκαν και οργανώθηκαν στις σημερινές πολιτείες που είναι πολύπλοκες και έχουν τεράστιες ευθύνες.

Σχετικές Εφαρμογές

Η εφαρμογή των δημόσιων οικονομικών διαφέρει από την μία οικονομία στην άλλη, ανάλογα με τη μορφή της κυβερνητικής νομοθεσίας σχετικά με τους κανόνες της αγοράς που τις δεσμεύουν. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες πτυχές που είναι κοινές σε όλους τους τομείς. Σε οποιαδήποτε οικονομία, το διοικητικό όργανο συλλέγει χρήματα από τους υποκειμένους του χρησιμοποιώντας εργαλεία όπως η φορολογία και τα τιμολόγια. Άλλες πηγές εσόδων περιλαμβάνουν δανεισμό, επιχορηγήσεις, μερίσματα, άδειες και πώληση κρατικών ομολόγων. Η κυβέρνηση κατανέμει τους πόρους σε διάφορους τομείς και τις διανέμει. Ο τρόπος κατανομής ποικίλλει από τη μια χώρα στην άλλη ανάλογα με το επίπεδο ανάπτυξης και τις επικρατούσες τοπικές συνθήκες. Επίσης, η κυβέρνηση αναλαμβάνει την εποπτεία και την εποπτεία. Μια άλλη λειτουργία της κυβέρνησης είναι η διασφάλιση της σταθερότητας της οικονομίας.

Εξέλιξη στο χρόνο

Τα δημόσια οικονομικά εξελίχθηκαν από τις απλές αρχαίες φορολογικές συλλογές από τους αυτοκράτορες για να εκτελέσουν τα βασίλεια τους στις σημερινές κυβερνήσεις που έχουν διευρύνει σημαντικά το πεδίο εφαρμογής των εσόδων τους. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών λαμβάνει τα περισσότερα από τα έσοδά της από τη φορολογία, η οποία περιλαμβάνει φόρο εισοδήματος, φόρους προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ), εμπορικό φόρο, φόρο επί των πωλήσεων και δασμούς στις εισαγωγές. Η χρήση των χρημάτων που συγκεντρώθηκαν έχει διευρυνθεί και χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή δημοσίων υπαλλήλων, τη χρηματοδότηση του στρατού, τη χρηματοδότηση εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, την παροχή βοήθειας σε υπανάπτυκτες χώρες, καθώς και ένα ποσοστό που αποστέλλεται απευθείας στα κράτη. Η κυβέρνηση καταβάλλει επίσης μια σκόπιμη προσπάθεια για να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών με την επιδότηση βασικών προϊόντων. Η μελέτη και η ανάλυση των δημόσιων οικονομικών έχει με την πάροδο του χρόνου γίνει ένα από τα πιο εμπορεύσιμα μαθήματα σταδιοδρομίας σε πανεπιστήμια και άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα παγκοσμίως. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι δημόσιες επενδύσεις χωρίστηκαν σε θέματα όπως οι δημόσιες δαπάνες, τα δημόσια έσοδα, το δημόσιο χρέος, η χρηματοοικονομική διοίκηση και η ομοσπονδιακή χρηματοδότηση.

Χαιρετίζει και επικρίνει

Οι υποστηρικτές της μελέτης των δημόσιων οικονομικών υποστηρίζουν ότι είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο για την εξασφάλιση της ισότητας και της εξάλειψης των ανισοτήτων κοινωνικής τάξης. Εξασφαλίζει επίσης τη συλλογική ανάπτυξη, η οποία μακροπρόθεσμα είναι πιο αποτελεσματική από την ατομική ανάπτυξη. Παραδείγματος χάριν, οι κυβερνήσεις θα εισπράττουν φόρους από την ατομική διαφήμιση που επενδύει στην ασφάλεια ή την κατασκευή οδού ασφάλτου. Αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από το αν κάθε άτομο απασχολούσε την φρουρά του ή κατασκευάζει το τμήμα του δρόμου. Έχει επίσης ενθαρρύνει την εξειδίκευση και τον καπιταλισμό. Η κυβέρνηση είναι επίσης σε θέση να παρέχει βασικά προϊόντα στους πολίτες που είτε είναι υπερβολικά δαπανηρή για τους επιχειρηματίες να παρέχουν ή έχουν πολύ λίγα κέρδη. Από την άλλη, οι επικριτές ισχυρίστηκαν ότι τα δημόσια οικονομικά ενθάρρυναν τους εμφύλιους πολέμους, καθώς οι διαφορετικές ομάδες καταπολεμούν τον έλεγχο των δημόσιων πόρων. Σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, οι κυβερνήσεις επικεντρώνονται σε κάποιες περιοχές και παραμελούν άλλους, προκαλώντας έτσι τεράστιες περιφερειακές ανισορροπίες και μερικοί από τους πολίτες αισθάνονται ότι έχουν απομείνει. Για παράδειγμα, στη Ρουάντα, η μειονοτική κοινότητα θεώρησε ότι η κυβέρνηση τους περιόριζε σε αναπτυξιακά έργα και πήρε όπλα για να πολεμήσει για τα δικαιώματά τους. Αυτό οδήγησε σε μια αιματηρή γενοκτονία που άφησε πάνω από δύο εκατομμύρια νεκρούς.