Θρησκευτικές πεποιθήσεις στο Μαρόκο

Το Μαρόκο είναι μια θρησκευτική χώρα και, σύμφωνα με το CIA World Factbook, το 99% των Μαροκινών είναι μουσουλμάνοι. Ο χριστιανισμός, η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία, βρίσκεται στο Μαρόκο από την εποχή πριν από την άφιξη του Ισλάμ. Υπάρχουν λίγοι Εβραίοι στη χώρα, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν μετεγκατασταθεί από το Ισραήλ. Ένας μικρός αριθμός Μαροκινών ασκεί την πίστη των Μπαχάι. Τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των μη θρησκευτικών αυξάνεται στο Μαρόκο.

5. Θρησκεία στο Αρχαίο Μαρόκο -

Η χώρα, κάποτε κατοικημένη κυρίως από τους Βερβερείς, εισέβαλε για πρώτη φορά από τους Φοίνικες, ακολουθούμενη από τους Καρταγίνους και αργότερα από τους Ρωμαίους. Ο Ιουδαϊσμός έχει τη μακρύτερη ιστορία των θρησκειών στο Μαρόκο. Η παρουσία της χρονολογείται από την Καρχηδονική εποχή το 500 π.Χ. Πολλοί Εβραίοι έφτασαν στο Μαρόκο μετά την καταστροφή του δεύτερου ναού τους από τους Βαβυλώνιους. Ο χριστιανισμός έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής και οι Εβραίοι αντιμετώπισαν διακρίσεις από τον υποστηριζόμενο από το κράτος χριστιανισμό κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το 680 ​​μ.Χ., οι Άραβες εισέβαλαν στη χώρα και οι κάτοικοί της μετατράπηκαν στο Ισλάμ. Μια δεύτερη εισροή Εβραίων ήρθε στο Μαρόκο μετά το διάταγμα της Αλάμπρα του 1492 το οποίο απέκλεισε από την Ισπανία.

4. Να γίνει Ισλαμική κοινωνία -

Το 680 ​​μ.Χ., οι Umayyads, μια ομάδα Αράβων από τη Δαμασκό, εισέβαλαν στη Βορειοδυτική Αφρική φέρνοντας μαζί τους το Ισλάμ. Με την πάροδο του χρόνου οι ντόπιοι Βέρροι μετατρέπονται στο Ισλάμ. Το 788 μ.Χ., ο Idris I της αίρεσης Zaydi της θρησκείας σιιτών ίδρυσε την πρώτη ισλαμική δυναστεία στο Μαρόκο. Στον 11ο αιώνα, οι Almoravids δημιούργησαν μια αυτοκρατορία που περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του σύγχρονου Μαρόκου και δημιούργησε τη σχολή της νομικής Μαλίκι, σχολή της σουνιτικής ονομασίας, η οποία κυριαρχεί στο Μαρόκο.

3. Η σουνιτική μουσουλμανική κυριαρχία στο σύγχρονο Μαρόκο -

Το Ισλάμ επικράτησε στο Μαρόκο από τον 7ο αιώνα και η δυναστεία των Αλαουϊτών ισχυρίζεται τον προφήτη Μωάμεθ ως πρόγονο. Τα δύο τρίτα των Μουσουλμάνων στο Μαρόκο ανήκουν στην ονομασία των Σουνιτών, ενώ το 30% είναι μουσουλμάνοι μη-θρησκευτικοί. Οι Σουνίτες πιστεύουν ότι ο πατέρας του Μωάμεθ Αμπού Μπάκρ ήταν ο πρώτος χαλίφός του. Αντίθετα, οι σιίτες πιστεύουν ότι ήταν ο Ali ibn Abi Talib, ο γιος του και ο ξάδελφος. Το κυρίαρχο σχολείο των Σουνιτών στο Μαρόκο είναι η σχολή νομικής Μαλίκι, η οποία στηρίζεται στο Κοράνι και τις χαντίτες ως βασικές πηγές διδασκαλίας.

2. Θρησκευτικές μειονότητες και αθεϊσμός -

Ο αριθμός των Εβραίων στο Μαρόκο έχει σήμερα μειωθεί σημαντικά από τους αριθμούς που παρατηρήθηκαν σε παρελθόν. Μια μεγάλη πλειοψηφία μετανάστευσε στο κράτος του Ισραήλ το οποίο ιδρύθηκε το 1948. Κάποιοι μετακόμισαν στη Γαλλία και στο Κεμπέκ του Καναδά. Ο εβραϊκός πληθυσμός στο Μαρόκο σήμερα αποτελείται κυρίως από ηλικιωμένους. Οι περισσότεροι Μαροκινοί Χριστιανοί είναι Ρωμαίοι Καθολικοί, αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας από τους Ισπανούς και τους Γάλλους. Λιγότερο από το 1% του πληθυσμού είναι χριστιανός. Η θρησκεία των Μπαχάι έχει μεταξύ 150 και 500 υποστηρικτές στο Μαρόκο. Η θρησκεία, η οποία ιδρύθηκε τον 19ο αιώνα, είναι μονοθεϊστική και πιστεύει στην πνευματική ενότητα όλων των ανθρώπων. Λίγοι Μαροκινοί χαρακτηρίζονται ως μη θρησκευτικοί, παρόλο που θα μπορούσαν να υπάρξουν ακόμη περισσότερα, καθώς πολλοί πιστεύεται ότι διατηρούν τον αθεϊσμό τους μυστικό από φόβο να εξαφανιστούν

1. Θρησκευτικά Δικαιώματα και Ελευθερίες στο Μαρόκο -

Ενώ το σύνταγμά τους δίνει στους Μαροκινούς την ελευθερία να ασκούν οποιαδήποτε θρησκεία επιθυμούν, ο ποινικός κώδικας της χώρας περιέχει αρκετούς νόμους που διακρίνουν τους μη μουσουλμάνους. Είναι ένα ποινικό αδίκημα στο Μαρόκο να κατέχει μια χριστιανική Αγία Γραφή γραμμένη στα αραβικά. Ο νόμος αυτός αποσκοπεί στην απαγόρευση των προσηλυτισμών των Αράβων Μουσουλμάνων σε οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Το Μαρόκο είναι αξιοσημείωτο μεταξύ των αραβικών χωρών για την ανεκτική μάρκα του Ισλάμ. Η ανεκτική στάση μπορεί να εξηγήσει την ελκυστικότητα της χώρας στους τουρίστες από όλο τον κόσμο. Αντιπροσωπεύει επίσης την αντιληπτή ασυλία της χώρας έναντι του θρησκευτικού φονταμενταλισμού.