Ποια ήταν η μάχη του Gallipoli;
Η μάχη του Gallipoli, γνωστή και ως εκστρατεία Gallipoli, ήταν μια μάχη του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου που διεξήχθη στη χερσόνησο του Gallipoli. Τραυματίστηκαν από τον Φεβρουάριο του 1915 έως τον Ιανουάριο του 1916. Η Βρετανία και η Γαλλία, που ήταν σύμμαχοι της Ρωσίας, σκόπευαν να εξασφαλίσουν τη χερσόνησο από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ξεκίνησαν μια επίθεση στη χερσόνησο με μοναδικό στόχο τη σύλληψη της Κωνσταντινούπολης, η οποία είναι η σύγχρονη Κωνσταντινούπολη και ήταν η πρωτεύουσα της Οθωμανίας. Η εκστρατεία εγκαταλείφθηκε μετά από πολλούς μήνες μάχης με χιλιάδες αιγυπτιακές από τις δύο πλευρές και οι δυνάμεις εισβολής υποχώρησαν στην Αίγυπτο. Η μάχη του Gallipoli ήταν μια σημαντική νίκη για τους Οθωμανούς και θεωρείται μια καθοριστική στιγμή στην ιστορία της Τουρκίας. Αποτελούσε το υπόβαθρο στο οποίο διεξήχθη ο τουρκικός πόλεμος της Ανεξαρτησίας.
Έναρξη της εκστρατείας
Ο Παγκόσμιος Πόλεμος δεν θα μπορούσε να προχωρήσει πέρα από το Δυτικό Μέτωπο μέχρι το 1915. Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν την πρόθεση να προχωρήσουν στην επίθεση σε άλλες περιοχές αντί να συνεχίσουν την επίθεση στο Βέλγιο και τη Γαλλία. Το 1915, οι Ρώσοι ζήτησαν βοήθεια από τη Βρετανία για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής. Σε απάντηση, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια ναυτική επίθεση για να συλλάβουν τα Στενά του Δαρδανελλίου. Η επίθεση στο στενό άρχισε στις 19 Φεβρουαρίου του 1915. Οι Τούρκοι συναντήθηκαν με μεγάλη πυρκαγιά, χτυπώντας την πρόοδο. Ωστόσο, το συμμαχικό θωρηκτό κατάφερε να εισέλθει στο στενό στις 18 Μαρτίου. Ο τουρκικός στρατός κατόρθωσε να βυθίσει τρία από τα πλοία και υπέστη σοβαρές ζημιές σε άλλα τρία.
Εισβολή γης
Μετά την αποτυχημένη ναυτική επίθεση, η Βρετανία και οι Γάλλοι άρχισαν να προετοιμάζονται για προσγείωση στρατευμάτων στη χερσόνησο. Ο στρατηγός Ίαν Χάμιλτον διορίστηκε διοικητής των βρετανικών δυνάμεων για την επιχείρηση αυτή. Συγκρότησε στρατεύματα από τις αποικίες της Νέας Ζηλανδίας, της Γαλλίας και της Αυστραλίας. Εν τω μεταξύ, οι Τούρκοι τοποθετούν τα στρατεύματά τους κατά μήκος των ακτών όπου περίμεναν τους εχθρούς να προσγειωθούν. Η εισβολή στη χερσόνησο του Gallipoli ξεκίνησε στις 25 Απριλίου. Παρόλο που οι Σύμμαχοι υπέστησαν μεγάλα θύματα, κατάφεραν να δημιουργήσουν βάση στις Helles και Gaba Tepe.
Αρχικά, οι Σύμμαχοι δεν μπόρεσαν να σημειώσουν πρόοδο καθώς οι Τούρκοι συγκέντρωσαν όλο και περισσότερα στρατεύματα στη χερσόνησο. Τα στρατεύματα αντλήθηκαν από την Παλαιστίνη και το Καύκασο. Στις 6 Αυγούστου, οι Σύμμαχοι έκαναν άλλη προσγείωση, αυτή τη φορά στον κόλπο Sulva, όπου αντιμετώπισαν μικρή αντίθεση. Ωστόσο, η αναποφασιστικότητα και η καθυστέρηση τους σταμάτησαν την πρόοδό τους, επιτρέποντας στους Οθωμανούς να ενισχύσουν την υπεράσπισή τους.
Εκκενώνοντας το Gallipoli
Με το αυξανόμενο συμμαχικό ατύχημα στην εκστρατεία, ο Hamilton ζήτησε 95.000 ενισχύσεις. Ωστόσο, του προσφέρθηκε λιγότερο από το ένα τέταρτο αυτού που είχε ζητήσει. Τον Οκτώβριο, ο Χάμιλτον αντικαταστάθηκε από τον Sir Charles Monro που πρότεινε την εκκένωση των 105.000 στρατευμάτων. Η εκκένωση ξεκίνησε στις 7 Δεκεμβρίου με τα στρατεύματα στον κόλπο Sulva. Τα στρατεύματα των Ελλήνων ήταν τα τελευταία που εκκενώθηκαν στις 9 Ιανουαρίου 1916.
Συνέπεια
Η εκστρατεία περιγράφεται με διάφορους τρόπους από διάφορους ιστορικούς. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ήταν μια πάρα πολύ μαχημένη υπόθεση που ήταν μια οριακή απώλεια για τους Συμμάχους, ενώ άλλοι την θεωρούν αδιέξοδο. Άλλοι πιστεύουν ότι ο Οθωμανός αντιστάθηκε στους Συμμάχους με σχετικά ευκολία. Η εκστρατεία είχε ως αποτέλεσμα περίπου 500.000 θύματα, συμπεριλαμβανομένων των 205.000 Βρετανών, 250.000 Οθωμανών και 47.000 Γάλλων.
