Ποιες ήταν οι ενενήντα πέντε δουλειές;

Το 1517, ο Martin Luther, καθηγητής της Ηθικής της Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wittenberg της Γερμανίας, έγραψε τις Ενενήντα Πέντε Διατριβές για ακαδημαϊκή διαμάχη. Αυτές οι προτάσεις, οι οποίες επίσης αναγνωρίστηκαν ως "Δυσκοιλιότητα στη δύναμη της επιείκειας", άρχισαν τις μεταρρυθμίσεις στην Καθολική Εκκλησία που προκάλεσαν διαίρεση και άλλαξαν έντονα τον κόσμο. Ο διάσημος ιεροκήρυκας έγραψε ενάντια στην επιείκεια, ένα σύστημα στην Καθολική Εκκλησία στο οποίο ένας χριστιανός ομολόγησε μια αμαρτία και έλαβε απαλλαγή από την τιμωρία στην κόλαση στιγμιαία, μολονότι ο πεποίθηκος θα μπορούσε να ικανοποιήσει την τιμωρία κάνοντας έργα ελέους. Στο καθαρτήριο, ένα άτομο έλαβε απαλλαγή της αμαρτίας ανικανοποίητο πριν από το θάνατο, ως εκ τούτου, ο κλήρος κακοποίησε αυτό το σύστημα και επωφελήθηκε από την πώληση επιείκειας. Ο Λούθηρος άρχισε με ένθερμους κήρυγμα για επιείκεια όταν οι ενορίτες του ισχυρίστηκαν ότι είχαν επιτύχει συγχώρηση χωρίς μετάνοια μετά την επιστροφή τους από την αγορά επιείκειας από τον Johann Tetzel, που ανέθεσε η Εκκλησία να κηρύξει και να πουλήσει επιδοτήσεις σε πόλεις κοντά στο Wittenberg.

Περιεχόμενο των ενενήντα πέντε θεωρήσεων

Η πρώτη και πιο διάσημη διατριβή του Λούθηρ δηλώνει ότι «όταν ο Κύριος και ο Δάσκαλος μας είπε« μετανοήσου », θεώρησε ολόκληρη τη ζωή των πιστών να είναι μιας μετάνοιας». Οι πρώτες Θέσεις του συζητούν τη χριστιανική μετάνοια ως εσωτερικούς αγώνες με αμαρτία αντί για εξωτερική μυστηριακή ομολογία. Στις Θέσεις πέντε έως επτά, δηλώνει ότι ο Πάπας μπορεί μόνο να ανακοινώσει τη συγχώρεση του Θεού στο όνομα του Θεού. Περαιτέρω, παρομοιάζει την τιμωρία στο καθαρτήριο με το φόβο και την απελπισία που αισθάνεται ο θάνατος των ανθρώπων στις Θέσεις δεκατέσσερα έως δεκαέξι. Περαιτέρω, οι θεωρίες 17-24 δηλώνουν ότι η πνευματική κατάσταση των ανθρώπων στο καθαρτήριο είναι απροσδιόριστη και αρνείται ότι ο Πάπας έχει εξουσία πάνω στους ανθρώπους στο καθαρτήριο στις Θέσεις 25 και 26. Ο Λούθηρος συζητά στις Θέσεις 27-29 ότι μόνο ο Θεός έχει τη δύναμη να συγχωρήσει τιμωρία στο καθαρτήριο.

Επιπρόσθετα δηλώνει στις Θέσεις 30-34 ότι οι επιδοτήσεις δίνουν στους Χριστιανούς ψευδή βεβαιότητα και επιτίθεται στην ιδέα ότι η επιείκεια κάνει τη μετάνοια περιττή στις Θέσεις 35-36 και στις Θέσεις 37 συνεχίζει ότι οι Χριστιανοί δεν χρειάζονται επιείκεια για να λάβουν τα οφέλη που προσφέρει ο Χριστός . Οι θεωρίες 39-40 εξηγούν ότι η αγένεια που αγοράζεται καθιστά τη μετάνοια δύσκολη και έτσι οι χριστιανοί επιθυμούν την τιμωρία του Θεού. Ο Λούθερ επικρίνει την επιείκεια αφού αποθαρρύνει τα έργα του ελέους στις Θέσεις 41-47 και τις πλευρές με τον Πάπα στις Θέσεις 48-52 δηλώνοντας ότι είχε γνωστός ο Πάπας για το κήρυγμα στο όνομά του ότι θα καίει τη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.

Οι θεωρίες 53-55 καλύπτουν περιορισμούς στο κήρυγμα κατά την προσφορά της επιείκειας και συνεχίζουν να επικρίνουν τον Θησαυρό της Αξίας που παραπλανά τους απλούς Χριστιανούς, αλλά δίνει έμφαση στο Ευαγγέλιο ως τον πραγματικό θησαυρό της εκκλησίας. Ο καθηγητής διευκρινίζει περαιτέρω στις Θέσεις 67-80 ότι η επιείκεια δεν μπορεί να καθαρίσει την ενοχή της αμαρτίας. Στις Θέσεις 81-91, ο Λούθηρ δηλώνει ότι θα σταματήσουν οι αντιρρήσεις αν οι ιεροκήρυκες επιλέξουν να κηρύξουν σύμφωνα με τη θέση του. Εν κατακλείδι, ο Λούθηρ προέτρεψε τους Χριστιανούς να μιμηθούν τον Χριστό, ακόμη και αν τους φέρει πόνο και πόνο.

Πρόθεση του Λούθηρου

Ο Μάρτιν Λούθερ έγραψε τις θεωρίες για το επιχείρημα σε μια επίσημη ακαδημαϊκή διάθεση και κάλεσε τους ενδιαφερόμενους μελετητές να συμμετάσχουν στη συζήτηση. Προφανώς, την Ημέρα των Αγίων των Αγίων, έγραψε τις Θέσεις στην πόρτα της εκκλησίας όλων των Αγίων για να ξεκινήσει μια ακαδημαϊκή συζήτηση. Επιπλέον, ο Hans Hillerbrand ισχυρίστηκε ότι ο Luther σκόπευε να προκαλέσει μια τεράστια διαμάχη επειδή συχνά χρησιμοποίησε τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα των θεωρήσεων για να επιτεθεί στις διδασκαλίες της Εκκλησίας, αφού ένας συγγραφέας δεν μπορεί να έχει φλεγμονώδεις ιδέες στις Θέσεις.

Άμεση αντίδραση

Ο Αλβέρτος του Βρανδεμβούργου απαγόρευσε στον Λούθηρο να κηρύξει κατά της επιείκειας ενώ στη Ρώμη, ενώ ο Πάπας Λέων πρότεινε να μην διανείμει τις διατριβές πια. Επιπλέον, η Ρώμη κάλεσε τον Λούθηρο για υπονόμευση της εξουσίας του Πάπα. Άλλα προβλήματα προκλήθηκαν από τον Luther καθώς κάποιοι ήθελαν να τον λύσουν, ενώ οι φοιτητές του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης καίωσαν αντίγραφα των διατριβών. Τελικά, η εξουσία απήγγειλε τον Λούθηρο αφού αρνήθηκε να αποσυρθεί.

Κληρονομιά

Η διαμάχη για επιείκεια άρχισε μια αναμόρφωση στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία οδήγησε σε βαθιές κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στην Ευρώπη, παρόλο που ο Λούθηρ χαρακτήρισε αργότερα τη διαμάχη ασήμαντη. Μέσα από τη διαμάχη άρχισε μια κίνηση με επικεφαλής τον Λούθερ και οδήγησε σε μια αποσχισμένη ομάδα από την καθολική εκκλησία, γνωστή ως προτεσταντική μεταρρύθμιση, την προέλευση της χριστιανικής θρησκείας του Προτεσταντισμού. Στις 31 Οκτωβρίου 2017, οι Γερμανοί γιορτάζουν την 500η επέτειο της Ημέρας της Μεταρρύθμισης.