Πρόεδροι της Αιγύπτου μέσα από την ιστορία

Ο Πρόεδρος της Αιγύπτου είναι μια κυβερνητική θέση που υπήρχε από το 1952 όταν ανατράπηκε η συνταγματική μοναρχία στην εξουσία πριν από εκείνη την εποχή. Σήμερα, οι άνθρωποι με δικαίωμα ψήφου για να εκλέξουν τον Πρόεδρο βάσει της σύστασης της Βουλής των Αντιπροσώπων ή ευρείας δημόσιας υποστήριξης. Ο Πρόεδρος έχει εκτελεστικές εξουσίες, διορίζει Πρωθυπουργούς και, σύμφωνα με το στρατιωτικό νόμο, μπορεί να διορίζει κοσμήτορες πανεπιστημιακών σχολών. Οι προϋποθέσεις για να γίνει Πρόεδρος περιλαμβάνουν την αιγυπτιακή υπηκοότητα, που γεννιέται σε Αιγύπτιους γονείς (χωρίς διπλή υπηκοότητα), που έχουν στρατιωτική εμπειρία και είναι τουλάχιστον 40 ετών. Το άρθρο αυτό εξετάζει μερικούς από τους σημαντικότερους Προέδρους κατά τη διάρκεια της δημοκρατικής ιστορίας της Αιγύπτου.

Μουχάμεντ Ναγκίμ

Ο πρώτος Πρόεδρος της Αιγύπτου, Muhammad Naguib, υπηρέτησε από τις 18 Ιουνίου 1953 μέχρι τις 14 Νοεμβρίου 1954. Είναι σημαντικός στην αιγυπτιακή ιστορία επειδή ηγήθηκε της επανάστασης που τερμάτισε τη δυναστεία του Muhammad Ali της Αιγύπτου και του Σουδάν. Χωρίς την Αιγυπτιακή επανάσταση του 1952, η Αίγυπτος ίσως δεν είχε γίνει δημοκρατία μέχρι πολλά χρόνια αργότερα. Ως πρόεδρος, ο Naguib βοήθησε στην ίδρυση της πρώτης κυβέρνησης της Δημοκρατίας της Αιγύπτου και πολέμησε με το Συμβούλιο Επαναστατικής Διοίκησης (RCC) για να φέρει την Αίγυπτο υπό πολιτική κυβέρνηση αντί για στρατό. Η απώλεια της υποστήριξης του RCC ήταν η πτώση του ρόλου του Naguib ως Προέδρου. Στη συνέχεια κατηγορήθηκε ότι εμπλέκεται σε παράνομες δραστηριότητες και σε μια υπόθεση για να γίνει δικτάτορας. Αφού αγωνίστηκε για σχεδόν ένα χρόνο για έλεγχο, ο Naguib χτυπήθηκε και συμφώνησε να παραιτηθεί.

Γκαμάλ Αμπντλ Νάσερ

Ο Gamal Abdel Nasser ήταν ο δεύτερος πρόεδρος της Αιγύπτου και εξαναγκάστηκε να παραιτηθεί από τον Naguib αφού ισχυρίστηκε ότι ο Naguib είχε εμπλακεί στη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τις απόπειρες δολοφονιών τους. Βοήθησε να ιδρύσει το μονοκομματικό σύστημα της Εθνικής Ένωσης (ΕΣ), όπως καθορίστηκε από το Σύνταγμα της Αιγύπτου του 1956. Το κόμμα αυτό όρισε τελικά τον Nasser για την Προεδρία, το οποίο έγινε αποδεκτό με ευρεία δημόσια υποστήριξη. Ως Πρόεδρος, η εγχώρια και ξένη πολιτική του έκαναν τους εχθρούς του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών τον Ιούλιο του 1956. Στη συνέχεια, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ απέσυραν την προσφορά τους για χρηματοδότηση της κατασκευής του φράγματος του Ασουάν.

Θυμωμένος με αυτή την εγκατάλειψη, ο Νάσερ αποφάσισε να εθνικοποιήσει την Εταιρεία Κανάλι του Σουέζ για να χρηματοδοτήσει το φράγμα του Ασουάν. Αυτή η πολιτική κίνηση του κέρδισε συντριπτική δημόσια υποστήριξη τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών συναντήθηκε σχετικά με το θέμα και διαπίστωσε ότι τα δικαιώματα της Αιγύπτου για τον έλεγχο του καναλιού ήταν εντός των ορίων των ξένων πλοίων. Το Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τη Γαλλία και το Ισραήλ, δεν συμφώνησε σε αυτή την απόφαση και σχεδίαζε να αναλάβει τον έλεγχο και να ανατρέψει την κυβέρνηση. Ως αποτέλεσμα, η κρίση του Σουέζ ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1956. Ο Νάσερ οδήγησε την Αίγυπτο μέσω αμυντικών επιθέσεων, κινητοποιώντας στρατεύματα από όλες τις περιοχές, εμποδίζοντας την είσοδο του καναλιού και οπλίζοντας τις πολιτικές συμμορίες. Οι ΗΠΑ ζήτησαν την απόσυρση των στρατευμάτων των τριών χωρών που έλαβαν χώρα το Δεκέμβριο του ίδιου έτους και το Μάρτιο του επόμενου. Λόγω αυτής της κρίσης, ο Nasser άλλαξε τις προϋποθέσεις κατοικίας για τη χώρα και εξαναγκάστηκε να βγει από τη χώρα από τους Βρετανούς, τους Γάλλους και τους Αιγύπτιους Εβραίους.

Ο Nasser συνέχισε να εθνικοποιεί όλα τα υπόλοιπα ξένα περιουσιακά στοιχεία και, το 1958, ένωσε τις δυνάμεις του με τη Συρία για να δημιουργήσει την Ενωμένη Αραβική Δημοκρατία. Αυτή η κίνηση οδήγησε στην πολιτική αναταραχή στη χώρα και στην περιοχή μέσω της οποίας ο Νάσερ παρέμεινε πρόεδρος μέχρι το θάνατό του το 1970.

Χόσνι Μουμπάρακ

Ο Χόσνι Μουμπάρακ ήταν η Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου με το μεγαλύτερο υπηρεσιακό Πρόεδρο. Το 1971, η χώρα άλλαξε για άλλη μια φορά ονόματα και έγινε η Αραβική Δημοκρατία της Αιγύπτου, ο σημερινός τίτλος της. Ο Mubarak υπηρέτησε σε αυτή τη δημοκρατία από το 1981 μέχρι το 2011. Υπό την Προεδρία του, η Αίγυπτος επανήλθε στον Αραβικό Σύνδεσμο και έγινε έδρα για την έδρα του οργανισμού. Η χώρα συμμετείχε στον πόλεμο του Κόλπου του 1991 και εργάστηκε για να απομακρύνει τις ιρακινές δυνάμεις από το Κουβέιτ. Ο Μουμπάρακ επίσης θυμάται ότι βελτιώνει την πρόσβαση σε οικονομικά προσιτή στέγαση και ιατρική. Συμμετείχε επίσης πολύ στη λειτουργία των διαφόρων υπουργείων και θα πυροδότησε ή θα αναστείλει τους δημόσιους υπαλλήλους για διεφθαρμένες δραστηριότητες. Κατά τη διάρκεια των όρων του, επέζησε 6 διαφορετικές απόπειρες δολοφονίας που οφείλονταν στην στάση του ενάντια στον ισλαμικό φονταμενταλισμό και τις φιλικές του σχέσεις με το Ισραήλ.

Το 2005, εξαιτίας της αυξανόμενης κριτικής σχετικά με τις διαδοχικές επανεκλογές του στο γραφείο, άλλαξε τους κανόνες για την υποψηφιότητα και διεξήγαγε εκλογές πολλαπλών κομμάτων. Οι παρατηρητές υποστήριξαν ότι οι εκλογές ήταν γεμάτες διεφθαρμένες δραστηριότητες. Παρά τους ισχυρισμούς αυτούς, ο Mubarak κέρδισε και πάλι τις εκλογές. Μετά από βίαιες διαμαρτυρίες κατά της Προεδρίας του το 2011, ο Μουμπάρακ παραιτήθηκε πριν από τις επερχόμενες εκλογές. Επί του παρόντος, φυλάσσει τη φυλακή σε κατηγορίες διαφθοράς.

Πρόεδροι της Αιγύπτου μέσα από την ιστορία

Πρόεδροι της ΑιγύπτουΔιάρκεια στο γραφείο
Μουχάμεντ Ναγκίμ

1953-1954
Γκαμάλ Αμπντλ Νάσερ

1954-1970
Anwar Sadat

1970-1981
Σούφι Αμπού Ταλέμπ1981
Χόσνι Μουμπάρακ

1981-2011
Μοχάμεντ Χουσεΐν Ταντάουι

2011-2012
Mohamed Morsi

2012-2013
Adly Mansour

2013-2014
Αμπντέλ Φάτχαχ ελ-Σισί ( Βεντούμπεν )

2014-Παρούσα