Τι επιπτώσεις έχουν τα δοχεία αεροζόλ στο περιβάλλον;

Έχει από καιρό λεχθεί ότι τα κουτιά αεροζόλ έχουν τις δυσμενείς επιπτώσεις στο περιβάλλον. Τα δοχεία αεροζόλ περιλαμβάνουν ένα δοχείο βαφής με ψεκασμό, σπρέι μαλλιών, εντομοκτόνα, αποσμητικά ή σαντιγύ. Κατά τη δεκαετία του 1970, υπήρξε μια ευρεία εκστρατεία κατά των χλωροφθορανθράκων σε αεροζόλ, δηλώνοντας ότι επηρέασαν τη στιβάδα του όζοντος. Αυτό οδήγησε στην επίσημη απαγόρευση της χρήσης χλωροφθορανθράκων στις ΗΠΑ με λίγες μόνο εξαιρέσεις σε ορισμένες ιατρικές εφαρμογές, όπως οι συσκευές εισπνοής άσθματος. Ωστόσο, η χρήση χλωροφθορανθράκων σε συσκευές εισπνοής και άλλες ιατρικές εφαρμογές τελικά απαγορεύθηκε το 2008. Παρόλο που οι χλωροφθοράνθρακες δεν χρησιμοποιούνται πλέον, τα δοχεία αεροζόλ εξακολουθούν να μην είναι ευεργετικά για το περιβάλλον δεδομένου ότι είναι μεταξύ των πολλών προϊόντων που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα προβλήματα του νέφους και συμβάλλοντας στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Η ιστορία του αερολύματος

Το πρώτο δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για σπρέι αεροζόλ δόθηκε σε έναν νορβηγό μηχανικό το 1927 γνωστό ως Erik Rotheim στο Όσλο. Στις ΗΠΑ, το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δόθηκε το 1931. Τα δικαιώματα για το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας πωλήθηκαν σε μια εταιρεία στις ΗΠΑ για περίπου 100.000 νορβηγικές κορώνες. Το 1998, η Posten Norge, η ταχυδρομική υπηρεσία στη Νορβηγία, γιόρτασε την εφεύρεση χορηγώντας σφραγίδα. Ο Julian S. Kahn έλαβε το αμερικανικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για δοχεία ψεκασμού μιας χρήσης το 1939, αλλά το προϊόν παρέμεινε ανεπτυγμένο. Ο Julian Kahn είχε την ιδέα να αναμίξει ένα προωθητικό και κρέμα για να δημιουργήσει σαντιγύ, ενώ στο σπίτι. Μέχρι το 1941, το σπρέι είχε τελικά χρησιμοποιηθεί καλά από τους εφευρέτες του σύγχρονου δοχείου ψεκασμού.

Το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ

Το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ είναι μια συνθήκη του 1987 μεταξύ των αναγνωρισμένων εθνών του ΟΗΕ για τη σταδιακή κατάργηση της χρήσης χημικών που καταστρέφουν τη ρύπανση, όπως χλωροφόρμιο μεθυλοδραργύρου, τετραχλωράνθρακα και χλωροφθοράνθρακες. Η συμφωνία υπογράφηκε από 191 χώρες, οι οποίες τέθηκαν σε ισχύ το 1989, ενώ οι ΗΠΑ κατάργησαν επίσημα τους χλωροφθοράνθρακες το 1995. Οι πιο κοινές αντικαταστάσεις των χλωροφθορανθράκων περιλαμβάνουν το n-βουτάνιο, το προπάνιο και το ισοβουτάνιο, τα οποία τυπικά είναι μείγματα πτητικών υδρογονανθράκων. Άλλες χημικές ουσίες περιλαμβάνουν αιθυλαιθέρα μεθυλυδραργύρου και διμεθυλαιθέρα. Ωστόσο, ένα μειονέκτημα αυτών των αντικαταστάσεων είναι ότι είναι εύφλεκτα.

Περιβαλλοντικές επιπτώσεις των δοχείων αεροζόλ

Εκτιμάται ότι η σταδιακή κατάργηση των χλωροφθορανθράκων ανέρχεται πλέον στο 90%, πράγμα που σημαίνει ότι το 10% εξακολουθεί να προκαλεί βλάβες στο περιβάλλον. Το μικρό ποσοστό βρίσκεται κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ακόμη και στις χώρες όπου έχουν απαγορευθεί εξ ολοκλήρου, έχουν αντικατασταθεί από προωθητικά που περιέχουν υδρογονάνθρακες, που εξακολουθούν να συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Τα σύγχρονα αερολύματα χωρίς CFC εκπέμπουν ακόμη τις πτητικές οργανικές ενώσεις (VOC), οι οποίες εξακολουθούν να επηρεάζουν το όζον και το περιβάλλον. Τα ΠΟΕ αποτελούν το κύριο συστατικό του νέφους που προκαλεί άσθμα. Εκτός αυτού, τα προωθητικά μέσα σε δοχεία αεροζόλ είναι εξαιρετικά εύφλεκτα όταν έρχονται σε επαφή με φωτιά και μπορούν να προκαλέσουν εκρήξεις και πυρκαγιές. Τα άδεια δοχεία αεροζόλ θεωρούνται επικίνδυνα απόβλητα στις ΗΠΑ.