Τι συνέβη κατά τη διάρκεια της καταστροφής δημητριακών δηλητηρίου του Ιράκ το 1971

Η καταστροφή δημητριακών δηλητηρίου του Ιράκ το 1971

Το 1971, μια σοβαρή ξηρασία κατέστρεψε τη Μέση Ανατολή, τη χειρότερη των τελευταίων δεκαετιών. Σπρώχνει τους ανθρώπους στο χείλος της πείνας. Στο Ιράκ, το έθνος είχε δει μια πτώση στις αποδόσεις του σίτου κατά τη διάρκεια των ετών και αντιμετώπιζε σοβαρό έλλειμμα των αποθεμάτων του. Μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις, η ιρακινή κυβέρνηση αποφάσισε να υιοθετήσει μια προορατική προσέγγιση για την επίλυση της κρίσης, εισάγοντας έναν πιο αποδοτικό τύπο σίτου και αναζητώντας διεθνείς εταίρους για την προμήθεια του σιταριού. Μέχρι τότε, το Μεξικό είχε αναπτύξει μια υψηλής απόδοσης ποικιλία σιταριού γνωστή ως "Mexipak" και ήταν ιδανική για το αραβικό κλίμα κοντά στην έρημο. Η ιρακινή κυβέρνηση πήρε αέρα από το σιτάρι και ανέλαβε τη σύμβαση με τον προμηθευτή του Μεξικού Cargill να παραδώσει μια αποστολή 0, 1 εκατομμυρίων τόνων σύμφωνα με την περίοδο φύτευσης Οκτωβρίου-Νοεμβρίου.

Υδράργυρος στο σιτάρι

Οι ειδικοί της ιρακινής κυβέρνησης πρόβλεψαν ότι οι σπόροι είχαν κίνδυνο βλάστησης κατά τη διαμετακόμιση λόγω των αυξημένων υγρασίας του μακρού θαλάσσιου ταξιδιού και έτσι πρότειναν να επικαλυφθεί το σιτάρι με ένα μυκητοκτόνο για να αποφευχθεί ο κίνδυνος. Το σιτάρι επικαλύφθηκε με μυκητοκτόνο με βάση τον υδράργυρο για να το προστατεύσει από προσβολή από μύκητες πριν από τη φύτευση. Ο υδράργυρος ήταν γνωστό ότι είναι ένα αποτελεσματικό μυκητοκτόνο που δεν μολύνει τα φυτά μετά τη φύτευση και ήταν επίσης οικονομικά αποδοτικό. Οι σάκοι στους οποίους είχε τοποθετηθεί το σιτάρι είχαν οδηγίες να δηλώνουν την παρουσία του μυκητοκτόνου και την προειδοποίηση ενάντια στην κατανάλωση του σιταριού, αλλά δυστυχώς οι επιγραφές ήταν στα αγγλικά και τα ισπανικά, και στις δύο ξένες γλώσσες.

Κατανάλωση

Λόγω πολλών απρόβλεπτων ζητημάτων διοικητικής μέριμνας, η αποστολή έφθασε αρκετά αργά και έφτασε στους αγρότες μετά την περάτωση της προβλεπόμενης περιόδου φύτευσης. Οι αγρότες είχαν στην κατοχή τους σάκους με "περίεργο βλέμμα" σιτάρι που δεν μπορούσαν να φυτέψουν ούτε να φάνε. Οι κρατικές υπηρεσίες που ήταν υπεύθυνες για την προμήθεια του σιταριού είχαν ενημερώσει τους αγρότες για την τοξικότητα του σίτου, αλλά οι αγρότες δεν είχαν εμπιστοσύνη στις πληροφορίες. Πολλοί από τους καλλιεργητές έκπλυσαν τη βαφή στο σιτάρι και έδωσαν μερικά στο ζωικό τους κεφάλαιο, το οποίο έβγαλε το σιτάρι χωρίς φυσικές συνέπειες. Στη συνέχεια χώρισαν το σιτάρι και τράφηκαν στο "ροζ ψωμί" το οποίο ήταν δημοφιλές μεταξύ των παιδιών. Μετά από λίγες εβδομάδες, τα ιρακινά νοσοκομεία πλημμύρισαν ανθρώπους που διαμαρτύρονται για ψυχικές ασθένειες, με εκατοντάδες από αυτούς να πεθαίνουν. Πολλοί τοπικοί και διεθνείς εμπειρογνώμονες στον τομέα της υγείας συνέδεσαν τους θανάτους με την κατάποση του σιταριού με φορτίο υδραργύρου. Η κυβέρνηση προσπάθησε να αναχαιτίσει όσο το δυνατόν περισσότερο το σιτάρι μέσω πολλών αναφορών που διαβιβάστηκαν μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και μάλιστα να επιβάλει κυρώσεις σε άτομα που είχαν αλιευθεί με το σιτάρι.

Συνέπεια

Λόγω της οδηγίας της κυβέρνησης που ενημέρωσε τους ανθρώπους για την τοξικότητα του σίτου, πολλοί αγρότες διέθεταν το σιτάρι σε όλη τη χώρα, μερικά από αυτά έφταναν στα ποτάμια και προκάλεσαν μόλυνση ψαριών και πτηνών και τελικά οδήγησαν σε περιβαλλοντική καταστροφή. Οι πολλοί άνθρωποι που είχαν καταπιεί το τοξικό σιτάρι είτε πέθαναν με επίσημες στατιστικές δίνοντας τον αριθμό σε 459 άτομα με χιλιάδες ανθρώπους που υποφέρουν από μόνιμη εγκεφαλική βλάβη, αν και εκτιμάται ότι είναι πολύ υψηλότερη. Το περιστατικό οδήγησε στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να επιβάλει αυστηρότερο πρότυπο σήμανσης των δηλητηρίων.