Χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος
Με τον ίδιο τρόπο που ο προϋπολογισμός είναι σημαντικός σε επίπεδο νοικοκυριού, το οικονομικό περιβάλλον μιας χώρας μπορεί να ενισχυθεί σημαντικά ή να υποστεί σοβαρή ζημιά, ανάλογα με το πόσο οι ηγέτες και οι χρηματοδότες της είναι σε θέση να δημιουργήσουν και να εφαρμόσουν αποτελεσματικές πρακτικές διαχείρισης χρημάτων. Έχοντας υπερβολικό χρέος σημαίνει ότι μια οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά και οι συνέπειες που απορρέουν από τη μεταφορά υπερβολικού χρέους μπορεί τελικά να οδηγήσουν στην οικονομική επιβάρυνση της φορολογικής επιβάρυνσης.
Το δημόσιο (ή το εθνικό ) χρέος μιας χώρας αναφέρεται στο συνολικό χρηματικό ποσό που οφείλει η κυβέρνησή του στους πιστωτές τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό ( εξωτερικό χρέος ). Κατά καιρούς, οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τη χρηματοδότηση χρέους για να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους με την πώληση ομολόγων και τιμολογίων ασφαλείας ή ακόμα και με δανεισμό από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η Παγκόσμια Τράπεζα ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μιας χώρας μετράται από την οικονομική αξία όλων των υπηρεσιών και αγαθών που παράγει σε συγκεκριμένο χρόνο (συνήθως ένα χρόνο). Ως εκ τούτου, χρησιμοποιείται ως ένας από τους πρωταρχικούς δείκτες τόσο του μεγέθους όσο και της υγείας της οικονομίας μιας χώρας.
Το ποσοστό του δημόσιου χρέους μιας χώρας συγκρίνεται με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) με δύο παράγοντες: 1) τι οφείλει η χώρα, σε σχέση με 2) τι παράγει. Η αναλογία αυτή θα δείξει την πιθανότητα της χώρας να επιστρέψει αυτό που οφείλει με την ικανότητά της να παράγει και να πωλεί αγαθά. Επομένως, τόσο μικρότερη είναι η αναλογία τόσο το καλύτερο. Τούτου λεχθέντος, μπορεί να φαίνεται περίεργο να βλέπει κανείς χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία να έχουν ένα από τα υψηλότερα εθνικά χρέη σε σχέση με τους ακαθάριστους δείκτες εγχώριων προϊόντων. Αν και οι οικονομολόγοι έχουν πει ότι για να είναι μια χώρα πιο σταθερή, οι χώρες θα πρέπει να είναι σε θέση να παράγουν περισσότερα χωρίς να καταστρέφουν την οικονομική τους ανάπτυξη. Αυτά τα παραδείγματα σημαντικών παγκόσμιων οικονομικών ηγετών αποδεικνύουν ότι η υψηλή αναλογία δεν βλάπτει απαραιτήτως μια οικονομία. Στην πραγματικότητα, το χρέος μπορεί να προωθήσει την ανάπτυξη με την τόνωση της οικονομίας, εάν τα δανειακά κεφάλαια εφαρμοστούν με αποτελεσματικό τρόπο. Ένα καλό παράδειγμα της έννοιας ότι ένα χαμηλό χρέος προς το ΑΕΠ είναι γενικά επιθυμητό αποδεικνύεται καλά από την περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας. Εδώ, εξαιτίας των ποσοστών εξαγωγής των πετρελαιοειδών, κατάφερε να επιτύχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες του χρέους προς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, καθώς η πρακτική περιορίζει την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας να αποκτήσει μεγάλα ποσά περιττού χρέους.
Για πολλές χώρες, το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται και, λόγω της εξασθενημένης φύσης της παγκόσμιας οικονομίας τα τελευταία επτά χρόνια, η εκπλήρωση των χρονοδιαγραμμάτων πληρωμών έχει γίνει ακόμη πιο δύσκολη για πολλές αναπτυσσόμενες χώρες από ό, τι πριν. Παρόλα αυτά, ακόμη και πολλές προηγμένες χώρες έχουν επιτύχει τεράστια επίπεδα δημόσιου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ τους, όπως βλέπουμε με την Ιαπωνία. Οι Ιάπωνες προσπάθησαν να αποπληρώσουν τμήματα αυτού του τεράστιου χρέους μέσω των χρημάτων που πραγματοποιήθηκαν από την αυξημένη φορολόγηση των ιαπωνικών πολιτών. Η Ελλάδα έχει γίνει παγκοσμίως γνωστή για οικονομικούς αγώνες και φέρει δημόσιο χρέος που σχεδόν διπλασιάζει το ΑΕγχΠ της, ενώ μια άλλη μεσογειακή χώρα, η Ιταλία, δεν φεύγει πολύ καλύτερα, ενώ το δημόσιο χρέος της ανέρχεται συνολικά στο 134% του ιταλικού ΑΕΠ.
Όταν μια χώρα καταβάλλει τόκους για το χρέος της χωρίς να βλάψει την εσωτερική οικονομική της ανάπτυξη, θεωρείται σταθερή. Όταν μια χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει για τα χρέη της, μπορεί να χρειαστεί να δηλώσει την αδυναμία πληρωμής (ουσιαστικά διεκδίκηση πτώχευσης), η οποία παρέχει κάποια ανακούφιση μέσω κάποιου βαθμού ακύρωσης του χρέους και αρνήσεων για αποπληρωμή των πιστωτών. Ωστόσο, τέτοιες ενέργειες ενδέχεται τελικά να βλάψουν τη φήμη της χώρας και να εμποδίσουν την ικανότητά της να αποκτήσει πίστωση και να διεξάγει το διεθνές εμπόριο στο μέλλον. Με τέτοιες κατακερματισμένες σχέσεις που προκύπτουν από αθετήσεις και άκαιρες αποπληρωμές χρεών, η πλειονότητα των παγκόσμιων οικονομολόγων και οικονομικών αναλυτών συμφωνούν ότι οι τρέχουσες καταστάσεις του χρέους πολλές χώρες βρέθηκαν να ενέχουν επικείμενους κινδύνους για τη σταθερότητα του διεθνούς εμπορίου και του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Χώρες με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος
| Τάξη | Χώρα | Σε σχέση με το ΑΕγχΠ |
|---|---|---|
| 1 | Ιαπωνία | 246, 14% |
| 2 | Ελλάδα | 172.73% |
| 3 | Ιταλία | 133, 76% |
| 4 | Ιαμαϊκή | 132.82% |
| 5 | Λίβανος | 131, 82% |
| 6 | Enritia | 129, 24% |
| 7 | Πορτογαλία | 126, 35% |
| 8 | Πράσινο Ακρωτήριο | 121.08% |
| 9 | Μπουτάν | 115, 89% |
| 10 | Ιρλανδία | 107.75% |
| 11 | Γρενάδα | 107.11% |
| 12 | Αντίγκουα και Μπαρμπούντα | 106, 91% |
| 13 | Βέλγιο | 106.57% |
| 14 | Κύπρος | 105, 67% |
| 15 | Ηνωμένες Πολιτείες | 105, 06% |
| 16 | Μπαρμπάντος | 102.51% |
| 17 | Η Γκάμπια | 100, 01% |
| 18 | Ισπανία | 99, 44% |
| 19 | Σιγκαπούρη | 97, 77% |
| 20 | Γαλλία | 97, 01% |
