Τι είναι ο Ανθρωπισμός;
Ο ανθρωπισμός είναι η προοπτική που επαληθεύει διάφορες έννοιες της ανθρώπινης προόδου και της ελευθερίας. Ο ανθρωπισμός είναι μια ηθική και δημοκρατική στάση ζωής που επιβεβαιώνει ότι ο καθένας έχει την ευθύνη και το δικαίωμα να δώσει σχήμα και νόημα στη ζωή του. Πολλές πνευματικές ανθρωπιστικές ομάδες έχουν αλλάξει τον ακριβή ορισμό του ανθρωπισμού. Επί του παρόντος, τα περισσότερα ανθρωπιστικά κινήματα είναι μη θρησκευτικά και ο ανθρωπισμός αναφέρεται στη μη-θεϊκή στάση ζωής επικεντρωμένη στην επιστήμη και την ανθρώπινη υπηρεσία.
Ποια είναι η προέλευση του όρου ανθρωπισμός;
Ο όρος «ανθρωπισμός» προέρχεται από τη λατινική έννοια «Humanitas» και υιοθετήθηκε στην αγγλική γλώσσα κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Αν και πολλοί ιστορικοί συμφωνούν ότι αυτή η έννοια προηγείται του ακριβούς όρου που εφευρέθηκε για να την περιγράψει και περιλάμβανε διάφορες έννοιες. Η ανθρωπότητα περιλαμβάνει την αξία που προσδίδεται με την εκμάθηση της ανθρώπινης και της καλοσύνης προς τον άλλον.
Ο όρος Ανθρωπισμός δημιουργήθηκε το 1808 από τον βαυαρικό θεολόγο Friedrich Niethammer για να περιγράψει το νέο του πρόγραμμα σπουδών που σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει σε πολλά δευτεροβάθμια σχολεία στη Γερμανία. Ο ανθρωπισμός απορροφήθηκε στην αγγλική γλώσσα από το 1836. Ο όρος ανθρωπισμός αποκτήθηκε παγκόσμια αποδοχή όταν ένας Γερμανός φιλόλογος και ιστορικός ονομάζεται Georg Voigt το χρησιμοποίησε για να περιγράψει τον Αναγεννησιακό ανθρωπισμό, ένα ιταλικό κίνημα που άνθισε κατά την εποχή της Αναγέννησης, αλλά οι ανθρωπιστικές σκέψεις και αρχές χρονολογούνται από 1500 π.Χ.
Ανθρωπιστικές φιλοσοφίες που απορρίπτουν όλη την υπερφυσική ημερομηνία του 1500 π.Χ. όταν υπήρχε στην ινδική φιλοσοφία του συστήματος Lokayata. Ο κίτρινος αυτοκράτορας στην Κίνα θεωρήθηκε ως ανθρωπιστικός πρωταγωνιστής. Στην πραγματικότητα, ο δούκας του Zhou, ο οποίος βοήθησε στην ίδρυση της Rujia, είναι υπεύθυνος για την πρωτοπορία των ανθρωπιστικών σκέψεων. Ο Ξενοφάνης του Κολοφώνου και ο Θάλης της Μιλήτου ήταν οι πρώτοι Έλληνες φιλόσοφοι που προσπάθησαν να περιγράψουν τον κόσμο σχετικά με τη λογική αντί για τις παραδόσεις και τους μύθους κατά τον 6ο αιώνα.
Ποια είναι τα διαφορετικά είδη ανθρωπισμού;
1) Ο κοσμικός ανθρωπισμός
Ο κοσμικός ανθρωπισμός είναι ένας κλάδος του ανθρωπισμού που απορρίπτει τη θεωρητική θρησκεία και τη θρησκευτική πίστη της ύπαρξης του υπερφυσικού κόσμου. Οι κοσμικοί ανθρωπιστές πιστεύουν ότι η προσκόλληση σε όλες τις έννοιες του ανθρωπιστικού κινήματος έχει ως αποτέλεσμα τον κοσμικό χαρακτήρα, καθώς δεν υπάρχει λογικό επιχείρημα που να στηρίζει την πραγματικότητα ενός υπερφυσικού κόσμου. Ο κοσμικός ανθρωπισμός αποκαλείται ενίοτε Ουμανισμός.
2) Κλασικός Ανθρωπισμός
Ο κλασσικός ανθρωπισμός, που επίσης αναφέρεται ως αναγεννησιακός ανθρωπισμός, ήταν η πρώτη ανθοφορία των ανθρωπιστικών εννοιών που αναπτύχθηκαν μεταξύ του 15ου και του 16ου αιώνα. Ο αναγεννησιακός ανθρωπισμός προωθούσε την ατομική αξιοπρέπεια και την ανθρώπινη αξία, καθώς πίστευαν στην άσκηση των φιλελεύθερων τεχνών σε όλες τις τάξεις. Ο Αναγεννησιακός ανθρωπισμός αναπτύχθηκε για να ανταποκριθεί σε όλες τις προκλήσεις του πανεπιστημιακού εκπαιδευτικού συστήματος που κυριαρχείται από την αριστοτελική λογική και φιλοσοφία.
3) Θρησκευτικός Ουμανισμός
Ο θρησκευτικός ανθρωπισμός είναι ένας ανθρωπιστικός κλάδος ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του πολύ θρησκευτικό, υιοθετώντας κάποια μορφή ντεϊσμού και θεϊσμού χωρίς να συνάπτει κάποια οργανωμένη θρησκεία. Οι θρησκευτικοί ανθρωπιστές πιστεύουν ότι οι κοσμικοί ανθρωπιστές είναι ψυχικά λογικοί και αγνοούν το συναισθηματικό μέρος που μας κάνει ανθρώπινα όντα. Ο θρησκευτικός ανθρωπισμός συνδέεται με πολυάριθμους μελετητές και καλλιτέχνες στο φιλελεύθερο χριστιανισμό και τις τέχνες. Αυτά τα άτομα δεν είναι δεισιδαίμων ανθρώπων, αλλά θεωρούν ότι η θρησκεία τους είναι ο ηθικός ανθρωπισμός, συν πάντοτε σχεδιάζουν να ενσωματώσουν εκκλησιαστικά τελετουργικά με επίκεντρο τις ικανότητες και τις ανάγκες του ανθρώπινου συμφέροντος με κοσμικές ηθικές φιλοσοφίες.
