Τι είναι ο νόμος της Σαρία;

Νόμος της Σαρία

Ο νόμος της Σαρία είναι ένα βασικό μέρος των ισλαμικών παραδόσεων, που αντιπροσωπεύει το θρησκευτικό νόμο που αντλείται κυρίως από το Κοράνι και το Χαντίθ. Εκτός από το Κοράνι και το Χαντίθ, ο νόμος της Σαρία έχει άλλες πηγές όπως η αναλογική λογική και η συναίνεση. Έχουν καθιερωθεί διάφορα σχολεία για τη μελέτη και ερμηνεία των νόμων της Σαρία. Ο νόμος καλύπτει αφηρημένες έννοιες που καθοδηγούν τις σχέσεις με τον Θεό. Εξετάζονται επίσης οι κλασικές και ιστορικές ερμηνείες και οι σύγχρονοι κανόνες που παρατηρούνται στη σύγχρονη κοινωνία.

Προέλευση και ανάπτυξη

Η καταγωγή του νόμου της Σαρία εξαρτάται από την ανάπτυξη της ισλαμικής πίστης κατά την περίοδο του Προφήτη Μωάμεθ. Ο νόμος της Σαρία εξαρτάται από τους οπαδούς του Προφήτη Μωάμεθ, ο οποίος πέρασε τις πράξεις του προφήτη από γενιά ως Χαντίθ. Καθώς οι γενιές των υποστηρικτών του Ισλάμ διδάσκονταν για τη συμπεριφορά του Μωάμεθ, προσπάθησαν να τον μιμηθούν και να αναπτύξουν έναν κώδικα δεοντολογίας ο οποίος διαμορφώθηκε επίσης με θρησκευτικές εντολές στο Κοράνι. Αν και υπάρχουν διάφορες θεωρίες που εξηγούν την προέλευση του νόμου της Σαρία, όλες συμφωνούν ότι οι πράξεις του Προφήτη Μωάμεθ μαζί με τις θρησκευτικές και ηθικές έννοιες του Ισλάμ διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του νόμου της Σαρία. Ο νόμος της σαρία εξακολουθεί να αποτελεί κεντρικό τμήμα του πολιτισμού του Ισλάμ με τροποποιήσεις σε ορισμένες έννοιες. Ισλαμικοί παραδοσιακοί και ρεφορμιστές είχαν διαφωνίες σχετικά με την ερμηνεία και την εφαρμογή των νόμων της Σαρία. Οι μεταρρυθμιστές έδειξαν την ευθυγράμμιση των νόμων της σαρία με τα ευρωπαϊκά πρότυπα, κάτι που έχει απορριφθεί από τους παραδοσιακούς.

Πολιτιστική Σημασία

Ο ισλαμικός πολιτισμός συνδέεται βαθιά με το νόμο της σαρία που καθοδηγεί τελετουργίες και κοινωνικές σχέσεις. Ο νόμος της Σαρία έχει πέντε ευρείες κατηγορίες: υποχρεωτικές, επιτρεπτές, κατακριτέες, συνιστώμενες και απαγορευμένες. Οι επιτρεπόμενες και συνιστώμενες ενέργειες προσελκύουν ανταμοιβές στη μετά θάνατον ζωή, οι καταδικαστέες πράξεις δεν είναι αμαρτήματα αλλά γενικά πρέπει να αποφεύγονται και η μη εκτέλεση υποχρεωτικής πράξης ή η εκτέλεση απαγορευμένης πράξης θεωρούνται αξιόποινες. Ως κεντρικό μέρος του ισλαμικού πολιτισμού, ορισμένα έθνη όπως η Σαουδική Αραβία και η Ινδονησία έχουν επιβάλει τους νόμους με μεθόδους όπως η χρήση της θρησκευτικής αστυνομίας. Οι ξένοι που επισκέπτονται ισλαμικά κράτη όπως η Σαουδική Αραβία δεσμεύονται από νόμους και πρακτικές της Σαρία.

Σχέση με το Διεθνές Δίκαιο

Με την παγκόσμια διάδοση του Ισλάμ, ο νόμος της Σαρία εξαρτάται από το διεθνές δίκαιο και αναγνωρίζεται από διεθνείς οργανισμούς. Οι περισσότερες ισλαμικές χώρες υιοθετούν νόμους της Σαρία ως μέρος του νόμου. Εκείνοι με μειονοτικό αριθμό μουσουλμάνων ενσωματώνουν ορισμένες πτυχές της Σαρία στην νομοθεσία τους, για παράδειγμα μέσω της ίδρυσης δικαστηρίων Kadhi. Διεθνείς οργανισμοί και ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν θέσει το ζήτημα του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο νόμο της Σαρία. Ενώ οι περισσότερες χώρες του κόσμου αντιμετωπίζουν εξίσου τις γυναίκες και τους άνδρες, ο νόμος της Σαρία εξαρτάται ρητά από τους άνδρες περισσότερο από τις γυναίκες. Οι περισσότερες χώρες που χρησιμοποιούν το νόμο της Σαρία εξαρτώνται από τη χρήση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά την υπόκεινται στον νόμο της Σαρία, ο οποίος προκαλεί αντιπαραθέσεις με ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Υποστήριξη και Αντιπολίτευση

Η υποδοχή της Σαρία είναι διαφορετική σε όλο τον κόσμο. Οι περισσότεροι μουσουλμάνοι υποστηρικτές υποστηρίζουν τη χρήση της Σαρία ως επίσημο νόμο ειδικά για την επίλυση οικογενειακών και περιουσιακών διαφορών. Πολλοί αντιτίθενται στη χρήση αυστηρών τιμωριών, όπως οι ξυλοδαρμοί και η αποκοπή των χεριών. Άλλοι πιστεύουν ότι θα πρέπει να εισαχθούν πιο αυστηρές ποινές. Ωστόσο, διάφορες ομάδες αντιτίθενται στο θεσμό και την αναγνώριση της Σαρία, αναφέροντας την ασυμβατότητά της με τη δημοκρατία. Άλλοι ανέφεραν τη χρήση του νόμου της Σαρία από εξτρεμιστές για την υποστήριξη τρομοκρατικών δραστηριοτήτων, ένα ζήτημα που οδήγησε σε διαφωνίες μεταξύ διαφόρων ισλαμικών και μη ισλαμικών ομάδων.