Παλαιότερα Συντάγματα που χρησιμοποιούνται ακόμα σήμερα

10. Αυστραλία (Ιανουάριος, 1901)

Το Αυστραλιανό Σύνταγμα είναι ένα από τα παλαιότερα του κόσμου και συντάχθηκε σε όλη τη δεκαετία του 1890 σε μια σειρά συνταγματικών συμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το 1900, το Βρετανικό Κοινοβούλιο ενέκρινε το τελικό σχέδιο του Συντάγματος. Τέλος, το αυστραλιανό Σύνταγμα άρχισε να ισχύει την 1η Ιανουαρίου 1901. Παρέχει το νομικό πλαίσιο για τη διακυβέρνηση της χώρας και υπαγορεύει τη σύνθεση και τη λειτουργία του Αυστραλιανού Κοινοβουλίου, τις εξουσίες και τους ρόλους του.

9. Τόνγκα (Νοέμβριος 1875)

Το Σύνταγμα της Τόνγκα, ένα πολυνησιακό κυριαρχικό κράτος και αρχιπέλαγος, τέθηκε σε ισχύ στις 4 Νοεμβρίου 1875 από τον βασιλιά Γκεόργο Τουπού Ι. Το σύνταγμα υποδηλώνει τη σύνθεση της κυβέρνησης του Τόγκαν ως συνταγματική μοναρχία και εκθέτει τις ευθύνες της εκτελεστικών, νομοθετικών και δικαστικών κλάδων.

8. Λουξεμβούργο (Οκτώβριος 1868)

Μετά την Ανεξαρτησία του Λουξεμβούργου το 1839 από τις γειτονικές ευρωπαϊκές δυνάμεις του Βελγίου και των Κάτω Χωρών, το Σύνταγμα της χώρας καταρτίστηκε για πρώτη φορά το 1841, ακολουθούμενο από δύο άλλα Συντάγματα το 1848 και το 1856. Η τελική και σήμερα αποδεκτή έκδοση του Συντάγματος του Λουξεμβούργου στις 17 Οκτωβρίου 1868. Αυτό είναι ένα από τα παραδείγματα ενός άκαμπτου συντάγματος με λιγότερες ευκαιρίες για τροποποίηση από τους κοινούς νόμους. 13 κεφάλαια και 121 άρθρα αποτελούν το Σύνταγμα του Λουξεμβούργου και αυτά υπαγορεύουν τα δικαιώματα και τις ευθύνες του κράτους και των πολιτών του.

7. Αργεντινή (Μάιος, 1853)

1 Μαΐου 1853, σηματοδότησε μια σημαντική ημέρα στην ιστορία της Αργεντινής, καθώς το Σύνταγμα αυτής της λατινοαμερικανικής χώρας τέθηκε σε ισχύ την ίδια ημερομηνία. Κατά τις επόμενες δεκαετίες, αρχής γενομένης από το 1860, το Σύνταγμα υποβλήθηκε σε μια σειρά τροποποιήσεων, με τις τελευταίες αλλαγές που τέθηκαν σε ισχύ στις 24 Αυγούστου 1994. Το Σύνταγμα καθιερώνει την Αργεντινή ως ομοσπονδιακή δημοκρατία και ορίζει τον ρόλο της τις ομοσπονδιακές και τοπικές κυβερνήσεις και τα αντίστοιχα συστατικά μέρη τους.

6. Δανία (Ιούνιος 1849)

Μετά την πτώση του απολυτατισμού στη Δανία, η Εθνική Συνταγματική Συνέλευση συγκλήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1848 για να ετοιμάσει ένα σχέδιο του Συντάγματος της Δανίας. Η Συνέλευση απαρτίζεται από 38 μέλη που ορίζονται από το βασιλιά και άλλα 114 μέλη που διορίστηκαν από τα αξιόπιστα μέλη του πληθυσμού ηλικίας άνω των 30 ετών και προήδρευαν ανεξάρτητα νοικοκυριά. Το τελικό Δανικό Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 5 Ιουνίου 1849 και καθιέρωσε τη χώρα ως συνταγματική μοναρχία.

5. Βέλγιο (Φεβρουάριος, 1831)

Ένα χρόνο μετά την ανεξαρτησία του Βελγίου από τις Κάτω Χώρες, το Βελγικό Σύνταγμα υιοθετήθηκε από το Εθνικό Συνέδριό του στις 7 Φεβρουαρίου του 1831. Καθιέρωσε τη χώρα ως συνταγματική μοναρχία. Μια σημαντική τροποποίηση του Συντάγματος έγινε στις 14 Ιουλίου 1993, μεταφέροντας τη μορφή της κυβέρνησης του Βελγίου από εκείνη της συνταγματικής μοναρχίας σε εκείνη ενός ομοσπονδιακού κράτους. Οι πιο πρόσφατες τροποποιήσεις του βελγικού Συντάγματος έγιναν το 2012.

4. Νορβηγία (Μάιος, 1814)

Μετά από 434 χρόνια δανικής-νορβηγικής μοναρχικής ένωσης, η Νορβηγία έγινε τελικά το δικό της κυρίαρχο κράτος με την υιοθέτηση του νορβηγικού Συντάγματος στις 17 Μαΐου 1814. Τρεις αρχές ορίζουν το σύνταγμα της Νορβηγίας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τον διαχωρισμό των εξουσιών, την εγκαθίδρυση και προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων και την κυριαρχία του λαού και την αναγνώρισή τους ως κοινωνία χωρίς αγρότες στη χώρα. Κάθε χρόνο, η 17η Μαΐου γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα σε ολόκληρη τη Νορβηγία, δεδομένου ότι η ημερομηνία έχει κηρυχθεί ως η Εθνική Ημέρα της χώρας.

3. Οι Κάτω Χώρες (Μάρτιος, 1814)

Το Σύνταγμα των Κάτω Χωρών εγκρίθηκε τον Μάρτιο του 1814 και κήρυξε τη χώρα ως κληρονομική μοναρχία με κοινοβουλευτική μορφή διακυβέρνησης. Η εθνική κυβέρνηση της μοναρχίας απαρτίζεται από τρία θεσμικά όργανα, όπως ο μονάρχης ως αρχηγός του κράτους των Κάτω Χωρών, το Συμβούλιο των Υπουργών και το Κοινοβούλιο. Το Σύνταγμα των Κάτω Χωρών ορίζει επίσης 12 επαρχίες στην περιοχή. Αυτές οι περιοχές θα πρέπει να διοικούνται από ένα τοπικά εκλεγμένο επαρχιακό συμβούλιο, με τον Επίτροπο της Βασίλισσας (που εκλέγεται από το στέμμα) ως τον επίσημο επικεφαλής κάθε επαρχίας.

2. Ηνωμένες Πολιτείες (Ιούνιος 1788)

Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ένα από τα πιο γνωστά συντάγματα στον κόσμο και είναι ο ανώτατος νόμος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Τέθηκε σε ισχύ το 1789, μετά την αρχική επικύρωσή του τον Ιούνιο του 1788. Από την εφαρμογή του, το Σύνταγμα των ΗΠΑ τροποποιήθηκε 27 φορές. Οι δέκα πρώτες τροπολογίες, συλλογικά αναφερόμενες ως «νομοσχέδιο», προέβλεπαν διατάξεις για την προστασία των ατομικών ελευθεριών και κάλυπταν την ανάγκη για ίση δικαιοσύνη, περιορίζοντας παράλληλα τις εξουσίες της κυβέρνησης σε ορισμένες περιπτώσεις. Η πλειοψηφία των υπολοίπων τροπολογιών επικεντρώθηκε στην επέκταση και την προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων. Το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών είναι το συντομότερο τεκμηριωμένο Σύνταγμα στον κόσμο και έχει επηρεάσει τη σύνταξη των συντάξεων πολλών άλλων χωρών από τότε.

1. Σαν Μαρίνο (Οκτώβριος 1600)

Η Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου θεωρείται ότι έχει το παλαιότερο επιζών Σύνταγμα στον κόσμο. Ωστόσο, αντί του ενιαίου εγγράφου, το Σύνταγμα του Αγίου Μαρίνου αποτελείται από μια σειρά έξι βιβλίων γραμμένα στα Λατινικά, συλλογικά αναφερόμενα ως "Καταστατικό του 1600". Αυτά τέθηκαν σε ισχύ στις 8 Οκτωβρίου του 1600. Ωστόσο, ορισμένοι ιστορικοί και νομικοί επιστήμονες απέχουν από την αναγνώριση του συντάγματος του Αγίου Μαρίνου ως το παλαιότερο, επιζών εθνικό σύνταγμα στον κόσμο. Υποστηρίζουν ότι τα πολλαπλά κείμενα που καθορίζουν τη διακυβέρνηση και τους νόμους του Αγίου Μαρίνου δεν εμπίπτουν στην κατηγορία του συντάγματος. Εν τω μεταξύ, το έγγραφο ενιαίου κειμένου που χρησιμεύει ως Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών πληροί αυτές τις διατάξεις, και ως εκ τούτου πολλοί το θεωρούν το παλαιότερο. Ωστόσο, η συζήτηση διαρκεί, όπως και η αμφισημία του ορισμού του συντάγματος μιας συγκεκριμένης χώρας. Εκτός από τα προαναφερθέντα συντάγματα, τα οποία κωδικοποιούνται ή τεκμηριώνονται γραπτώς, ορισμένες χώρες, όπως η Σαουδική Αραβία, ο Καναδάς, η Νέα Ζηλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο, έχουν επίσης συνταγματικά, αν και μη κωδικοποιημένα. Αυτά τα συντάγματα θα μπορούσαν ενδεχομένως να ισχύουν από πολύ καιρό, αν και η έλλειψη τεκμηρίωσης απαγορεύει την αναφορά τους σε αυτόν τον κατάλογο. Εκτός από την κωδικοποιημένη και μη κωδικοποιημένη συζήτηση για το σύνταγμα, υπάρχει και η περίπτωση ορισμένων συνταγμάτων, όπως αυτά της Ταϊβάν και του Κοσσυφοπεδίου, τα οποία παραμένουν μη αναγνωρισμένα από πολλά άλλα έθνη.