Ποια είναι η διαφορά μεταξύ Grasshoppers και Locuts;
Οι ακρίδες και οι ακρίδες είναι στενά συγγενικά έντομα τόσο στην οικογένεια Acrididae . Οι ακρίδες είναι στην πραγματικότητα, ακρίδες που αναπτύσσουν ασταθή συμπεριφορές υπό βέλτιστες περιβαλλοντικές συνθήκες που περιλαμβάνουν την παρουσία μεγάλων πληθυσμών ακρίδων. Οι ακρίδες δεν είναι το ίδιο είδος. Τα δύο έντομα είναι κυρίως φυτοφάγα που τρέφονται με οποιαδήποτε πράσινη ύλη που συναντούν και είναι μερικές φορές γεωργικά παράσιτα όταν προσγειώνονται σε αγροκτήματα. Οι ακρίδες και οι ακρίδες είχαν αλληλεπιδράσεις με ανθρώπους από τους πρώτους χρόνους και αναφέρθηκαν τόσο στο Κοράνι όσο και στη Βίβλο. Τα δύο χρησιμοποιούνται συχνά ως λιχουδιά σε πολλές κοινότητες του κόσμου που παρέχουν πηγή πρωτεϊνών.
Τι είναι τα Grasshoppers;
Τα γκράχικα είναι έντομα που έχουν υποστεί επίγειο έδαφος, τα οποία περνούν από μια φάση ατελούς μεταμόρφωσης πριν αναπτυχθούν στο στάδιο του ενήλικα. Καθώς οι ακρίδες καταλαμβάνουν κυρίως το έδαφος, έχουν πολύ ισχυρά οπίσθια πόδια που είναι προσαρμοσμένα για να διαφύγουν σε περίπτωση που απειλούνται. Οι ακρίδες είναι παρόμοια με τις ακρίδες, αν και οι ακρίδες μπορούν να πετάξουν μόνο για μικρότερες αποστάσεις. Οι Grasshoppers υπάρχουν συνήθως σε μια μοναχική φάση με ελάχιστη ή καμία απειλή για τις καλλιέργειες. Εντός της μοναχικής φάσης, οι ακρίδες είναι αποδιοργανωμένοι, καθένας από τους οποίους οδηγεί τον τρόπο ζωής του. Ωστόσο, ορισμένα είδη ακρίδων αναπτύσσουν συστεμική συμπεριφορά υπό κατάλληλες συνθήκες που γίνονται περισσότερο σαν ακρίδες.
Τι είναι τα Locus;
Οι ακρίδες είναι ακρίδες που αναπτύσσουν συσσωρευτικά χαρακτηριστικά σε κατάλληλες περιβαλλοντικές συνθήκες και αποτελούν οργανωμένη ομάδα. Οι συνθήκες αυτές καθοδηγούνται ιδιαίτερα από μια περίοδο πυκνής φυτικής ανάπτυξης μετά την ξηρασία. Η ξηρασία οδηγεί τις ακρίδες στο πλήθος σε μικρές περιοχές όπου υπάρχει βλάστηση. Οι ακρίδες εγκαταλείπουν έπειτα την μοναχική τους φάση ως ακρίδες και αναπαράγουν σε δραματικά υψηλά ποσοστά που σχηματίζουν ζώνες νυμφών και σμήνους ως ενήλικες. Η μετάβαση από την μοναχική φάση ενεργοποιείται από την έκκριση της ορμόνης σεροτονίνης, η οποία έχει συνδεθεί με την αύξηση των διαθέσεων στον άνθρωπο. Στα σμήνη τους, οι ακρίδες κινούνται προς μία κατεύθυνση, καθιστώντας τις ενδιάμεσες στάσεις σε οποιαδήποτε πράσινη περιοχή παρατηρούν. Αυτή η κίνηση προκαλεί εκτεταμένες ζημιές στις καλλιέργειες. Οι ακρίδες είναι γνωστό ότι καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις σε σύντομες χρονικές περιόδους αφήνοντας πίσω τους ένα ίχνος βλάβης.
Διαρθρωτικές διαφορές μεταξύ ακρίδων και ακρίδων
Αν και παρόμοια στην εμφάνιση, ακρίδες διαφέρουν δομικά από την ακρίδα. Και τα δύο είδη έχουν παρόμοιες μορφολογικές δομές των οποίων η μείζων διαφορά εμφανίζεται όταν η λακκούβα συσσωρεύεται. Στα ακρίδα, τα εμπρόσθια φτερά είναι λεπτά και σκληρά ενώ τα εξωτερικά πτερύγια είναι φαρδιά και εύκαμπτα. Στις ακρίδες, τα πτερύγια γίνονται μακρύτερα και ισχυρότερα ώστε να επιτρέπουν πτήσεις μεγάλων αποστάσεων. Το σώμα των ακρίδων είναι μικρότερο από αυτό των ακρίδων. Στις μοναχικές τους καταστάσεις, οι θηλυκές ακρίδες είναι μεγαλύτερες από τις αντίστοιχες των ανδρών, αν και τα μεγέθη τους μειώνονται στη φάση της ροής.
Διαφορές Συμπεριφοράς μεταξύ Λογγών και Αράχνης
Οι Grasshoppers είναι κυρίως μοναχικά πλάσματα καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους, ενώνονται μόνο για αναπαραγωγή. Παρόλο που οι ακρίδες μπορούν να βρεθούν μεμονωμένα, εμφανίζονται κυρίως σε ομάδες στις οποίες καλλιεργούνται, φουσκώνουν και φουσκώνουν. Οι αγριόχοιροι είναι σχετικά καθιστικά είδη που διατηρούν τον ίδιο βιότοπο για μεγάλες χρονικές περιόδους. Οι γκράχτες κινούνται μόνο όταν απειλούνται και κατά τη διάρκεια της σίτισης. Οι λοφιοί, ωστόσο, είναι μεταναστευτικά είδη που συχνά μετατοπίζονται από μια περιοχή στην άλλη σε αναζήτηση τροφής. Ακόμη και στις μοναχικές τους καταστάσεις, οι ακρίδες είναι ακόμα γνωστό ότι πετούν σε μεγάλες αποστάσεις.
Ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις με Locus και Grasshoppers
Οι ακρίδες και οι ακρίδες είναι δημοφιλή είδη μεταξύ των ανθρώπων, ειδικά ως πηγή τροφής. Ωστόσο, είναι διαβόητοι για μαζική καταστροφή των καλλιεργειών - ένα πρόβλημα που μαστίζει τους αγρότες εδώ και αιώνες. Τα σμήνη των ακρίδων είναι συχνά ένας κακός νόμος για τους αγρότες και έχουν οδηγήσει σε αρκετές ξηρασίες στις περιοχές στις οποίες προσγειώνονται. Ως αντιστάθμισμα, οι επιστήμονες έχουν αναπτύξει τη χρήση φυτοφαρμάκων καθώς και μεθόδους βιολογικού ελέγχου για τη διαχείριση του είδους.
